KÜLTÜR SANAT
Büyük adamların aşk mektupları
En son ne zaman afilli bir aşk mektubu yazdınız? Ya da hiç aşk mektubu yazdınız mı? Peki tarihin ve edebiyat dünyasının ünlüleri aşklarına gönderdikleri mektuplarda neler yazdılar…
Büyük adamların o içlerinde büyüttüğü kadınlara yazdığı aşk mektuplarına okuyup da içi gitmeyecek var mı aramızda? Elbette hepsi buraya sığmaz ama hadi arkanıza yaslanın ve seçtiğimiz 5 büyük adamın cümlelerinin tadını çıkarın…
Napolyon’dan Josephine’e
Aşkından, özleminden karısına sitem ederken bile aşkını yaşayarak anlatan sevgili Napolyon’un karısı Josephine’e yazdığı mektubun satırları hissedilmeye değer.
”Artık sizi semiyorum; tersine sizden nefret ediyorum. Bir cadısınız siz,tam anlamıyla yoldan çıkmış, tam anlamıyla ahmak,gerçek bir Sindirella’sınız. Bana hiç yazmıyorsunuz,kocanızı hiç mi sevmiyorsunuz? Mektuplarınızın ona ne kadar zevk verdiğini biliyorsunuz, ama yine de eliniz ona beş altı satır çiziktirmeye varmıyor!
…
Aslında sevgilim sizden haber alamamak beni kaygılandırıyor, yüreğimi coşku ve sevinçle dolduran o güzel sözlerden oluşan dört sayfalık bir mektup yazın bana hemen. Çok yakında sizi kollarıma almayı,sizi ekvator güneşi gibi kavurucu bir milyon buseye boğmayı ümit ediyorum…”
Cemal Süreya’dan Zuhal’e
Şiirlerini okumaya doyamadığımız adam, kadınına ne içten hitaplarla başlamış mektubuna.
”Hayatımsın. Bunu bilmeni isterim. En önce bunu bilmeni. Bir de şeyi bilmeni isterim: benden yanlış yere, yok yere kuşkulanıyorsun. Sana hiçbir zaman hayınlık etmedim ben. Edemem. Kaç yıldır evliyiz, yan yanayız. Hâlâ başım dönüyor senlen, esrikim senlen, seviyorum seni. Her geçen gün daha büyük bir aşkla. N’olur, akkavakkızı, anla beni. Bu sevgimi hor görme. Kendininkine uydur, yakıştır. Bu satırları ilk evimizin altındaki kahvede yazıyorum. Ve ben seni o ilk günlerdekinden daha büyük bir tutkuyla seviyorum.”
Beethoven’den adını hiç açıklamadığı yasak aşkına
Müziğini aşkla yoğuran Beethoven yıllarca aşık olduğu kadına mektuplar yazdı, ancak adını hiçbir yerde kullanmadı.
”… Oh, tanrım, birini bu kadar seven insan neden sevdiğinden ayrı kalmalıdır ki. Ve şimdi benim yaşamım çok aşağılık bir hayat; aşkın beni hemen insanların en mutlusu ve en mutsuzu yapıyor; bu yaşta sakin ve düzenli bir hayata ihtiyacım var; ilişkimiz de böyle olabilir mi?
…
Beni sevmeye devam et; asla aşkının en sadık kalbini yanlış değerlendirme. Hep senin, hep benim, hep bizim”
Wolfgang Amadeus Mozart’tan Constanze’ye
Mozart’tan karısı Constanze’ye mektup senfonisi…
”Not. Son sayfayı yazarken, kağıdın üzerine birbiri ardına gözyaşları düşmeye başladı. Ama neşelenmeliyim-yakala!-şaşırtıcı sayıda öpücük uçuyor havada. Şeytan! Havada kaynıyorlar! Ha!Ha!… Üçünü yakaladım.Harikulade lezzetliler! Bu mektuba yanıt verebilirsin, ama mektubunu Linz Postanesi’ne göndermelisin. En güvenli yol bu. Regensburg’a gidip gitmeyeceğimi henüz tam olarak bilmediğimden, sana kesin bir şey söyleyemiyorum. Zarfın üzerine, gelinip alınıncaya dek mektubun bekletilmesini yaz. Adieu.
Çok sevgili, sevgililerin sevgilisi minik karım. Sağlığına dikkat et; kasabada dolaşmayı aklından geçirme. Lütfen yaz ve yeni yerimizi nasıl bulduğunu anlat bana, Adieu. Seni milyonlarca kez öpüyorum…”
Nazım Hikmet’ten Piraye’ye
Büyük aşk, büyük yangın! Sonu nasıl olursa olsun aşkını kelimelere dökerken kadınını sonsuz mutlu eden mükemmel adam. Her okuduğumuzda dünyayı unutabileceğimiz cümleler…
“Karıcığım,
Bu seferki ilk mektubuma senin için yazdığım bir şiir ile başlıyorum:
Saat dört yoksun, Saat beş yok
Altı,yedi ertesi gün ve belki kimbilir…
Hapishane avlusunda bir bahçemiz vardı.
Sıcak bir duvar dibinde on beş adım kadardı.
Gelirdin,yan yana otururduk,
Kırmızı ve kocaman muşamba torban dizlerinde…
Kuzum karıcığım, bu şiirleri iyi oku. Yazdıklarımın en ustaları değilse de en yalansızlarıdır. Seni nasıl yalansız, süssüz, sanatsız seviyorsam, bunlar da öyle…”
